თამარ კანაშვილის ბლოგი

1.       თქვენ უფრო ბედნიერი ხართ, როცა გაქვთ ბევრი საქმე; 2.       დაღლილობისას თქვენ უფრო გულწრფელი ხართ; 3.       თუ ვინმეს 20 წამით მაინც ჩაეხუტებით, მისადმი მეტი ნდობა გექნებათ; 4.       უმეტესობა თქვენგანში ტელეფონის დაკარგვა და სიკვდილის მოახლოების შიში უმეტეს შემთხვევაში თანაბარი ძალისაა; 5.       უფრო ლოგიკური ხართ უცხო ენაზე საუბრისას; 6.       თქვენი გონება ოცნებობს/ ფიქრობს ცხოვრების დროის 30% განმავლობაში; 7.       პროგრესის ილუზიასაც შეუძლია თქვენი მოტივირება; 8.       თქვენ შეგიძლიათ ყველაზე მაქსიმუმ 150 ადამიანთან იყოთ ახლოს/მეგობრობდეთ; 9.       მოგონებები ერთმანეთში ირევა დრო და დრო. ყოველ თქვენგანს  1-რამ მაინც სრულიად არასწორად ახსოვს; 10.    ყველაზე ხშირად დაბალი თვით-შეფასების ადამიანები  ჩხუბობენ/კამათობენ; 11.   ადამიანებს შორის დიალოგის 80% წუწუნია; 12.   ვინც მოხალისეობრივ პროექტებში მონაწილეობენ უფრო ბედნიერები არიან; 13.   ურთიერთობები უფრო მნიშვნელოვანია თქვენი ჯანმრთელობისათვის, ვიდრე სპორტული ვარჯიში.

  ერთ-ერთი  ან ერთადერთი  ეს ის ქვეყანაა, სადაც სულ ელემენტარული ბანკომატიდან თანხა რომ გამოგაქვს, თავზე ათი კაცი გადგას.  ინფორმაცია, რომელიც ერთი მხრივ სრულიად კონფიდენციალურია, ეს სულ არ აინტერესებს თქვენს უკან მდგომ პირს. რა აინტერესებს? აინტერესებს რამდენი გაქვს ხელფასი, სად ხარ, რას შვები, ვისთან ერთად ხარ, როდის თხოვდები/ცოლი არ მოგყავს, არ თხოვდები/როდის ვქეიფობთ, სად იყავი, სად მიდიხარ?! აინტერესებს ყველაფერი, გარდა იმისა, თუ რას ნიშნავს თქვენი პირადული ინფორმაცია და სად უნდა გაჩერდეს რიგითი მოქალაქე.    აქ მარტო  რომ შეხვიდეთ რესტორანში/ბარში/“კაფეში“ (რაც სრულიად ნორმალურია ევროპაში)  ატყდება აჟიოტაში, თქვენზე დაიწყება გამოძიება,  შეგიცოდებენ ან დაგკითხავენ.  სეირნობ და თავად რომ არ იცი, რომელ ქუჩაზე ხარ, მეორე დღეს შეიძლება „ნაცნობმა“ გითხრათ სად გნახათ.  მეგობარი და ბიჭი,  ეს ორი-როგორ ესმით  სხვა სამყაროა და  თუ ვინმესთან  ერთად ხართ რომ გილოცავენ „გაბედნიერებას“, იქამდე ვითომ უბედური იყავი, ეს კიდევ,  მეორე თემაა.    ზოგჯერ, აი სულაც მილიონში ერთხელ, შეიძლება გ

  ძალიან ხშირად ვხედავ სოციალურ ქსელში სტატუსებს, სადაც წუხილს გამოთქვამს საზოგადოების ნაწილი, რომ სულ უფრო და უფრო ნაკლები პოზიტიური ამბავი ესმის.  მე მჯერა, რომ ჩვენ ძალიან ბევრი დადებითი გვაქვს ერთმანეთისადმი სათქმელი და რომ ეს თბილი მუხტი, რომელსაც შევქმნით უნდა გავაზიაროთ, გავავრცელოთ მთელი საქართველოს მასშტაბით!   ჩემი მხრივ, როდესაც ვხედავ პრობლემას საკუთარ თავს ვეკითხები: რითი შეგიძლია გადაჭრა ეს საკითხი ან შეიტანო წვლილი ამის მოსაგვარებლად?! რა თქმა უნდა ბევრი რამ აღემატება ჩემ ძალებს, მაგრამ ერთიანი ძალებით მჯერა, რომ ყველაფერი შესაძლებელია!   ამჟამად, გთავაზობთ ჩვენ ყველამ ერთად შევქმნათ 7 დეკემბერი , ორშაბათი დღე-პოზიტიურობის დღესასწაულად!  თქვენში ხომ ამდენი სიკეთეა და ამდენი დადებითი, გააზიარეთ, დაწერეთ, გაავრცელეთ! (იხ.სოც.ქსელში გამოქვეყნებული ღონისძიება  „ პოზიტიური სიტყვების კამპანია 2015 “)    ჩემი მხრივ 7 დეკემბერს, მინიმუმ მოვივლი ყველა იმ სერვის დაწესებულებას, სადაც დადებითად მემსახურებიან თანამშრომლები და მივუტან მათ შოკოლადებს, ვეტყვი გულწრფელ მად