ჩვენ ერთმანეთს ვჭირდებით
დღეს, ჩემს მეგობართან ერთად ღონისძიებაზე წავედი; არ ვიცი, ალბათ როგორც ტრენერს, ჩვევად მაქვს არა მხოლოდ გამომსვლელზე არამედ აუდიტორიაზე, ადამიანებზე დაკვირვება. ყოველი ტრენინგიდან, ხომ რაღაც გამოგვაქვს... დიდი ან პატარა ფიქრი და არა ნაკლები წვლილი მიუძღვის ამაში აუდიტორიას. თქვენი ყურადღება ზუსტად ასეთ მომენტზე მინდა შევაჩერო; ღონისძიების თემიდან სრულიად სხვა რამ ხდებოდა დარბაზში. ერთ-ერთი მომხსენებლის გამოსვლისას, შევამჩნიე მონაწილე წამოდგა და მოემზადა ფოტოების გადასაღებად, სახეზე უამრავი ემოცია ეწერა; მივხვდი, მისი ძალიან ახლობელი იყო, მისი უთუოდ დიდი გულშემატკივარი. საუბრისას, მართლაც ახსენა მომხსენებელმა თავის მეუღლე და ყველაფერი ნათელი გახდა. ქალბატონს კიდევ უფრო დიდი სიამაყით აევსო თვალები და ფოტოების გადაღება გააგრძელა. იღებდა ფოტოებს და მერე რამდენს...მოუბეზრებლად, ენთუზიაზმით, ხან ადგა, ხან დაჯდა. რაც არ უნდა ეკეთებინა იყო შეტყობინება: „მე შენთან ვარ, მეამაყები!“ აი მაშინ დავფიქრდი, აი ესაა სიყვარული ...მეგობრობა, გულშემატკივ